بسیاری از داروهای پارکینسون داروهای دوپامینرژیک هستند. هدف آنها افزایش سطح دوپامین یا تأثیرگذاری بیشتر آن بر روی مغز است.
با توجه به اینکه برای بیماری پارکینسون درمان قطعی وجود ندارد، پس درمان شدگان آن بسیار نادر هستند. تنها افرادی که از داروهای مخصوص در این زمینه استفاده میکنند، توانستهاند این بیماری را تا حد زیادی در بدن خود کنترل کنند.
درباره نورولوژی
بیماری اس ام ای (آتروفی عضلانی نخاعی) و درمان های تایید شده آن
اگر علائم غیر معمول دارید ، ممکن است پزشک هنگام تشخیص هر دوی این شرایط را در نظر بگیرد.
دارو: برای درمان این بیماری میتوان از داروهایی استفاده کرد که میزان دوپامین را در مغز افزایش میدهد. همچنین باید از داروهایی استفاده کرد که تاثیر زیادی روی مواد شیمیایی مغز دارند.
جیمز پارکینسون بیماری پارکینسون را بهطور رسمی در سال ۱۸۱۷ در مقالهای با عنوان رسالهای در زمینهی فلج لرزشی معرفی کرد. جیمز پارکینسون پزشکی ساکن لندن بود که علائم کلاسیک پارکینسون را در سه نفر از بیماران خود و نیز سه فرد رهگذر در خیابان مشاهده کرده بود. مقالهی او شرح روشنی از برخی از علائم اصلی این بیماری بود: لرزش و سختی و استوارنبودن قامت.
دانستن عوامل خطر شخصی می تواند به شما در تشخیص علائم در مراحل اولیه کمک کند.
۳. فلج فوقهستهای پیشرونده: افرادی که مبتلا به این بیماری نادر هستند، ممکن است دچار مشکلاتی در زمینهی تعادل شوند که موجب افتادن مکرر آنها شود.
علائم معمولا در یک سمت بدن ظاهر میشوند و درنهایت، بهسمت دیگر نیز سرایت میکنند. علائم پارکینسون بسیار شبیه بیماریهای دیگری است که روی سیستم عصبی تأثیر میگذارند؛ بنابراین مخصوصا اگر علائم فرد خفیف باشد، تشخیص علت بیماری پارکینسون چند سال طول میکشد اصلی بیماری زمانبر خواهد بود.
ویتامین ب ۶ را می توانید در مواد غذایی همچون گوشت گوساله و جگر یافت کنید.
پارکینسون میتواند در افراد مختلف به شکلهای متفاوتی بُروز کند. بسیاری از افراد ممکن است برخی نشانهها را داشته باشند؛ ولی برخی دیگر خیر.
فعالیت در همه ی فیلدهای نورولوژی از جمله بیماریهای التهابی مغز و نخاع …
آریتمی قلبی چیست؟ انواع، علت و علائم تپش یا ضربان نامنظم قلب + درمان